UNIVERSAL DESIGN IN FASHION
เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด และตั้งใจว่าจะซื้อเสื้อผ้าไปฝากแม่สักสองสามชุด แต่พอไปหาซื้อก็รู้สึกตกใจที่พบกับความจริงว่า… เสื้อผ้าที่ถูกใจและตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์สำหรับแม่วัยใกล้แปดสิบไม่ใช่ของที่หาซื้อได้ง่ายๆ
คือมีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อได้
น่าตกใจที่ต้องยอมรับว่า เสื้อผ้าสำหรับหญิงสูงอายุ ถ้าไม่ใช่แบบหรูหราราคาแพงราวกับนางพญาหรือคุณหญิงคุณนาย ก็มีแต่เสื้อผ้าเชยๆ สีสันลวดลายเป็นดอกดวงน่าเกลียดเสียส่วนใหญ่ ยิ่งเสื้อผ้าใส่สบายๆ ราคาปานกลาง ยิ่งทุเรศหนักจนแทบดูไม่ได้
ดูราวกับว่า ความแก่ชราเป็นอาชญากรรม ที่ต้องถูกลงโทษให้แต่งตัวอัปลักษณ์ !!!
.
ในฐานะผู้บริโภค ถ้าเราไม่อยากเสียเวลารอการสั่งตัดเสื้อผ้า และตัดเสื้อผ้าใส่เองไม่เป็น เราก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากการซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูป อิสรภาพในการแต่งกายของเรา จึงอยู่ภายในกรอบของสินค้าที่มีในท้องตลาด กรอบของงบประมาณ กรอบของความสามารถในการซักรีดดูแลรักษา และถ้าคุณเป็นคนที่แคร์ความคิดเห็นของคนอื่นมากๆ ก็จะมีความคิดเห็นของคนรอบข้างมาเพิ่มอีกหนึ่งกรอบ
.
โจทย์ในการหาซื้อเสื้อให้แม่ ซึ่งเป็นผู้หญิงวัยใกล้แปดสิบ น้ำหนักตัวสี่สิบกว่าๆ เอาไว้ใส่เวลาออกไปกินข้าวนอกบ้าน หรือไปตลาดใกล้ๆบ้าน และไม่มีคนรับใช้คอยซักรีดเสื้อผ้าให้ คือ
- เสื้อผ้าที่ใส่สบาย
- สวยสมวัย
- ปิดคอและแขนที่เหี่ยว
- ไม่หรูหราโดดเด่นเกินไป
- ไม่มีลวดลายฉูดฉาด
- ซักรีดง่าย สามารถเอาเข้าเครื่อง ซักและอบได้เอง
- สีไม่ตก
- คัตติ้งเนี้ยบ
- ใส่ได้บ่อย ทนทาน ดูแลรักษาง่าย
- ใส่แล้วดูไม่แก่ ไม่เชย ไม่บ้านนอก
- ใส่ทำสวนก็ได้ ใส่ไปตลาดก็ดูดี
- ไม่แพงเว่อจนไม่กล้าหยิบมาใส่บ่อย
