สมัยก่อนคนเราไม่ค่อยจะสนใจเรื่องการเงิน จากรุ่นคุณปู่รวย มารุ่นพ่อผมท่านทำตัวเป็นอาเสี่ย เรียนไปเล่นไป พอคุณปู่เสีย กงสีมีปัญหา คุณพ่อเลยเริ่มจะจนลง กระทั่งตอนผมเกิดก็รู้สึกว่าตอนนั้นเราจนมาก แต่ผมมองว่า ความจนเป็นสิ่งที่ดี ทำให้เรารู้จักความลำบากของชีวิต
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคนสมัยใหม่มีความมั่นคงทางการเงินมากขึ้น แต่ปัญหาก็ยังมีตามมา นั่นคือการแพทย์สมัยนี้เจริญ เรารักษาสุขภาพทำให้ตัวเองแข็งแรง อายุยืนยาวขึ้นกว่าคนสมัยก่อน แต่ในเวลาเดียวกัน ค่ารักษาสุขภาพก็แพงขึ้นด้วย จึงต้องมาดูว่าเราจะมีชีวิตอยู่อย่างยืนยาว มีความสุขทั้งกายทั้งใจทั้งวิญญาณได้อย่างไร
ผมวางกฎไว้กับตัวเองว่า…โตขึ้นเราต้องไม่จน
การจะไม่จนต้องทำสามอย่าง
1. คุณต้องมีความรู้ก่อน ถ้าคุณไม่มีความรู้คุณสร้างตัวเองไม่ได้หรอก
2. ต้องใช้ให้น้อยกว่าที่หามาได้ รู้จักประหยัด อดออม
3. พอคุณมีความรู้ หาตังค์ได้ ประหยัด มีเงินออมไม่มีหนี้สิน คุณต้องลงทุนให้เก่ง
อย่างไรก็ตาม ในทัศนะผมมองว่า การลงทุนจะให้ผลตอบแทนกำไรมากกำไรน้อยเป็นเรื่องรอง ความเสี่ยงเป็นเรื่องหลัก คนเราต้องอย่าโลภมาก ปลอดภัยไว้ก่อนสำคัญ
วอร์เรน บัฟเฟ็ต เขาบอกว่าจะให้ร่ำรวยต้องดู 4 อย่าง
1. Saving first ให้เริ่มออมเป็นลำดับแรก
2. Start early ต้องทำตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาวอยู่ อย่าออมตอน 70-80
3. อย่ามองข้ามเรื่องเงินเฟ้อ สามหมื่นฉันก็สบายแล้วเกษียณ แต่อีกยี่สิบปีกว่าจะได้สามหมื่นตอนนั้นมันไม่พอหรอก
4. ให้ระวังเรื่องค่าบริหารจัดการ Beware of high fee
Credit: วารสาร Supalai@Home
